Kendime Yazılar: Yaratıcı Drama Yöntemiyle İletişim Engelleri: Oyunbaz İşler/ Elvan Kurşun

Dün Kadıköy Gönüllüler Kahvesinde Oyunbaz İşler’ in kurucusu Elvan Kurşun ile İletişim Engelleri konulu Yaratıcı Drama Atölyesi’ ne katıldık. Bir dizi düşünceden yol alarak bir dizi doğaçlama ve canlandırmalar yaptık.

Her ayın son Perşembe günü düzenlenen bu etkinliklere uzun zamandır gitmek istiyordum, dedemi kaybedeli 6 gün olmuştu, belki bugün biraz hatıralardan uzaklaşmanın zamanıydı, öyle de oldu.

Bir dizi canlandırmaların 2sinden ve çıkarımlarımdan bahsetmek istiyorum.

Birinci canlandırma: 3 sıra dizili gruplar olduk. Anlamaya çalışanlar, engelleyenler ve anlatanlar.

İlk denemede engelleyenler grubundaydım, orta sırada dizilen grup.

Yüzümü döndüğüm anlatanlar grubu bağırarak sırtımı döndüğüm anlamaya çalışanlar grubuna cümleyi söylemeye çalışıyordu, bende çeşitli sesler ve hareketler yaparak, bağırarak anlatanlar grubunu engellemeye çalışıyordum. Bu deneyimimden anladım ki engelleyen olmak bana çok iyi geldi, hiçbir derdim tasam yok ve üzerine çıkarabileceğim en yüksek gürültüyü çıkararak deşarj oluyorum, ne ala memleketJ

İkinci denememde anlatan gruptaydım, bu sefer 3 grubunda rolü işini sessizce yapmaktı, çok zorlansam da karşıya sessizliğimin sesini duyurabildim, ilk rolüme göre daha az yorucu ve yıpratıcıydı.

Üçüncü denememde anlamaya çalışan gruptaydım. Ben ne olup bittiğini ve tüm cümleyi anlamaya çalışırken bizim grup cümleyi çoktan çözmüştü. Atı alan Üsküdar’ ı geçtiJ.

İkinci canlandırma: 5’er kişilik gruplar olduk ve anlımıza bazı cümleler yapıştırıldı. Kimse kendi anlına yapıştırılan cümleyi bilmiyordu. 

Bir konuşma konumuz var ve grup arkadaşlarımın alınlarında:

Beni görmezden gel, benim söylediklerimi geçiştir, benimle konuşurken hep gözlerimin içine bak, benim tüm söylediklerime gül yazıyordu. Tabii alınlarda yazılanları baya bir abartarak yapmamız gerekiyordu.

Konuştuğumda beni hep eleştiriyorlardı, muhtemelen benim anlımda da beni hep eleştir gibi bir şey yazıyordu, sonunda evet öyle olduğunu öğrendim. Devamlı gözlerinin içine baktığım arkadaş daha çok konuştu, çünkü herkes onu tüm dikkatle dinliyordu.

Aslında gerçek hayatta da anlımızda bir şeyler yazıyor, ama biz farkında değiliz. Hiç insanlara nasıl mesaj verdiğinizi düşündünüz mü? Acaba size neden öyle davranıyorlar?